کوچه ها را بلد شدم
خیابان ها را ...
مغازه ها ...
رنگ های چراغ راهنمایی را ،
جدول ضرب را ،
و دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمی شوم...
اما...
هنوز گاهی میان آدم ها گم می شوم...
آدم ها را خوب بلد نیستم...
*********************
خیلی وقت پیش خیلی چیزا دوس داشتم
ولی الان
فقط تنهای،تنهای،تنهایی
تنها تنهایی رو دوس دارم
میترسم از فردایی که پشت این شب منتظره